जयवंत दळवींचं पुरुष नावाचं नाटक होतं , नाना करायचा काम , खूप असं अंगावर येत नाटक ते, म्हणजे तेव्हा यायचं, माझ्या नशिबाने (आणि वया मुळे) मी नाना आणि चंद्रकांत गोखले करायचे, ते version पाहिलं आहे. , पहिला अंक संपताना तो पुढारी म्हणजे नाना त्या मास्तरच्या मुलीवर बलात्कार करतो (म्हणजे नुसतं create केलं ते वातावरण ) आणि ओरडतो त्याच्या नोकरावर "कोंब तीच गांधी टोपी तिच्या तोंडात "..... एक तर नाना चा आवाज, अंधार, ती मुलगी ओरडते ... असं खूप सुन्न करणारं सगळं असतं आणि पडदा पडतो , एक दोन मिंट सीट वरून कुणीच उठत नाही, म्हणजे तो impact तेवढा होता . त्या नाटका संदर्भात एक किस्सा माझ्या मित्राने मला सांगितला होता, तो म्हणाला कि असा पडदा पडला आणि मी absolute stunned होऊन एक टक पडद्याकडे बघत होतो आणि शेजारचा माणूस, माला जरा जाऊदे म्हंटला आणि बायको कडे (स्वतःच्या) बघत म्हणाला काय आणू चोको बार का बटर स्कॉच ?
अरे काय? सगळा तो impact घालवून टाकला, तुम्ही icecream खायला येता काय इथे? एक ठेऊन देणार होतो . (त्या काळी थोडं theatre वगैरे चं वेड होतं आम्हाला ). नशीब त्या माणसाला लगावली नाही ते (मित्र जरा violent होता).
कट, टू पर्वा २०२२ ऑगस्ट - मी विवियाना मॉल मध्ये "एकदा काय झालं" पाहायला गेलो होतो (एकटाच) आणिशो VIP स्क्रीन मध्ये होता , छान खुर्च्या शेजारी टेबल (महाग होतं तिकीट पण तरी बऱ्या पैकी भरलं होतं) ते VIP स्क्रीन म्हणून तुम्हाला अगदी मेनू कार्ड देऊन सीट वर आणून देतात ती लोक, ऑर्डर घेत फिरत असतात . इंटर्वल ला त्या हिरो ला कॅन्सर आहे हे कळतं तो वर अगदी गोड छान असतं सगळं आणि मग ते लाईट लागले (पडदा काही पडला नाही ), तेव्हढ्यात तिथली बाई (म्हणजे ती serve करते ती ) पुढे आली आणि म्हणाली would like to order some milk shake ? म्हंटलो मेले, मी शेक झालोय तो हिरो मरणार आता एका तासात आणि तुला मिल्क शेक सुचतोय होय?
असं मी मनात म्हंटलो आणि गप गुमान बाहेर गेलो... तसं काही फार बदललं नाहीये हो.
सागर कुलकर्णी
